Outcast.

Dumating na ba sa buhay niyo ang ma-op? ang hindi makasama sa "IN?" ang maiwan sa ere? ang mawala sa sirkulasyon sa buhay? Ang lungkot noh? Yung parang kinamumuhian ka dahil hindi ka cool o kaya hindi ka sikat. Parang sa high school, kapag weird ka, ayaw ka nila, kapag mataba ka, ayaw nila sayo, Kapag wala kang pangalan, hindi ka nila kakaibiganin. Kapag panget ka, olats ka. Wala kang friends. Katulad din yan ng texting eh. Kapag hindi ka Globe sorry ka wala kang friends. Parang kung ihahalintulad natin ito sa sinaunang panahon, kapag may sakit ka, o kaya naman nagpapagamit ka ng laman, Lahat ng tao ayaw sayo at kinaiinisan ka talaga nila. Imbis na tulungan ka pa eh babatuhin ka pa ng mga bato at kung ano ano pang sasabihin sayo. Minsan, papaalisin ka pa sa Community nila.

Ang hirap pala. Ang hirap ng hindi ka kinakausap. Ang hirap ng hindi ka pinapansin. Lalo na kapag pinaparamdam na sa iyo na "you ain't one of us." Yung parang kinakatay ka ng sooooobrang bagal. Parang bago ka patayin, tinotorture ka ng sobrang solid. Ang saklap. Ang lungkot. Ang hirap ng ganitong sitwasyon. Parang narinig ko sa T.V nung minsa'y akoy nanonood, "You gotta be somebody to be Loved by everyone." Sa ano ata yun, Talladega Nights: The Legend of Ricky Bobby. I guess his right. Kelangan mong sumikat para makilala. Kelangan mong maging someone para mag standout ka. So paano mo gagawin yun? Sabi nila, you have to earn it. Madaming dadaan na pagsubok sa buhay mo para maging isang somebody. Hindi ganon kadali yun. Mahirap talaga. Parang pera. You have to work harder and harder to earn your Kaching.

Pero sa sitwasyon ko ngayon, mahirap na. Ipinamukha na nga sayo, totorturin ka pa. Kaya pa naman eh. Pero sa nangyayari ngayon, nakakawalang gana na. Parang go-with-the-flow na lang. Hindi na tulad ng dati na may tuwa at ligaya. Nagiba na ang ihip ng hangin. Nabago na ang lahat. Ang hirap sumabay. Ang hirap sumabit. Oh well. siguro ganon lang talaga ang takbo ng buhay. Sumabay ka na lang.