Breathe. Hinga. Chill.

Natatakot na ako. Kinakabahan. Panic. Parang hindi ko na kaya. Naprepressure na ako sa hindi ko alam na rason. Bakit ganito ang nararamdaman ko. Parang asa school ako. Final Defense. Ang panel ko, isipin nyo na lang pinagsama sama yung mga nananabon na mga prof sa CSB. All in one days. Ang mga pde tumulong sakin, mga papel. research. sila ang officemates ko. Pero anong magagawa nila? Wala. Hindi naman dapat palagi ka nagtatanong sa kanila dahil may ginagawa din naman sila noh.

Ayaw kong magmukha akong tanga sa ginagawa ko pero yun ang nangyayari sakin. Nakikita ko naman sya nung tinuturo sakin eh. pero sa dami talaga ng gagawin, nagkakanda buhol buhol ang utak ko. Hindi ako makasunod ng maayos dahil ewan ko. Mahina ako sa retention. I need to take down notes. Yun ang ginagawa ko. Pero medyo kulang kulang andami ko nakakalimutan. Nagpapanic na talaga yung utak ko. Parang may butterflies in my stomach. Kahit di ko isipin para di ako maapektuhan, yung katawan ko naman ang tinatamaan.

Nanlalamig tapos parang pinagpapawisan ako sa loob ng aking katawan, nanunuyo ang labi ko, Ang hininga ko nangangamoy loob ng clinic, every minute umiihi ako. Grabe noh? Haay. Ang hirap pala talaga ng nagtratrabaho. Tunay na trabaho. Hindi ko alam kung handa na ako sa totoong pagsubok sa buhay. Parang sobrang hilaw na hilaw pa ako. Parang hindi na ako huminog pagkatapos ko sa kolehiyo.

Pero, im doing my best naman eh. Hanggang sa makakaya ginagawa ko. Nagtatanong ako kapag hindi ko na alam or medyo nalolost. Ang problema kasi, KADALASAN which i really really hate. Ambilis ko kasi magpanic eh. Kapag nawawala na ako, nagsisimula na akong mag aburido. Nahihiya na ako sa katabi ko dahil lagi ko na lang syang iniistorbo. Medyo hindi na sya nakaka concentrate sa ginagawa nya. Sana ngayon lang to. Sana sa susunod kong mapasukan na trabaho hindi na ako ganito.

Oo nga pala, kung sino man yung nag bad mouth samin kanina, fak yu. damn it. newbie pa lang ako tapos may kaso na kagad ako. UGH.